Wim is geboren in Wilnis op 30 januari 1913 en overleden op 10 maart 1989. Hij is in Wilnis op 13 september 1939 getrouwd met Geertruida (Truus) Stam. Zij is geboren in Hoogwoud op 25 januari 1912 en overleden op 1 augustus 1995.
Wim en Truus kregen 5 kinderen. 1 meisje en 4 jongens.
– Gregorius Joannes (George) Reurings geb.30 juli 1940
– Joannes Wilhelmus (Jan) Reurings geb. 30 mei 1942
– Maria Afra Catharina Reurings (Ria) geb. 11 juli 1944 gestorven 2 juni 1945
– Wilhelmus (Wil) Reurings geb. 10 maart 1946
– Johannes Odulphus (Hans) Reurings geb. 20 juli 1947
Na zijn trouwen in 1939 huurde Wim een woning van zijn schoonvader Jan Stam aan de Herenweg 226 te Wilnis. In de vijftiger jaren liet hij zijn eigen huis bouwen aan de Herenweg 219. Er is een aanbouwtje aan het huis gemaakt dat bedoeld was voor zijn vrijgezelle schoonzuster Afra. Nadat haar ouders gestorven waren heeft zij hier nog een aantal jaren gewoond. Na het overlijden van Wim is Truus verhuist naar de aanleunwoning Driehuis II Bozenhoven 166 bij de RK.Kerk waar zij in 1995 overleed.
Kinderen
Ria
Helaas overleed Ria na 11 maanden aan dysenterie. Ook haar buurmeisjes ondergingen hetzelfde lot. (Teuni Reurings, Corrie Duikersloot en Sjanie de Zwart} Dit als gevolg van de zeer slechte gezondheidszorg vlak na de tweede wereldoorlog. Voor Truus was het overlijden van haar enige dochter een zeer tragische gebeurtenis die haar hele leven bij bleef. Ik hoor het haar nog menigmaal zeggen “vandaag was Ria jarig geweest”
Wim
Wim was een gedreven maar vooral een inventieve man. In zijn tijd leerde hij het vak “on the job” als meubelmaker. Later ook als timmerman.
Na de tweede wereldoorlog heeft hij nog een examen gedaan voor een opleiding die hij kennelijk voor de oorlog niet af had kunnen maken. Hij slaagde nog met vlag en wimpel.
Wim was ook een harde werker en maakte vele overuren tot bijna ongeloof van zijn werkgever. Hij werkte o.a. bij v.d. Helm grafkisten fabriek in Mijdrecht, bij Swart in Uithoorn en van Spengen in Vinkeveen waar hij zich tot chef werkplaats opwerkte. Hij werkte ook bij zijn broer Tinus, die een nieuwe fabriek liet bouwen aan de Herenweg 215 (nu omgebouwd tot woonhuis) naast zijn eigen woning Herenweg 219.
In de laatste jaren van zijn werkzaam leven was hij medeoprichter van de timmerfabriek REKRI. Dit deed hij samen met de Firma G. Krimp die reeds in de bouwwereld bekend was. (RE is van Reurings KRI is van Krimp). Een van de
eerste opdrachten waren de nieuwe kerkbanken voor de RK. Kerk Joh.de Doper Mijdrecht/Wilnis. Momenteel wordt de fabriek nog steeds voortgezet door de zonen en kleinkinderen van Gijs Krimp op het industrieterrein in Mijdrecht.
De uitvinder
Wim was altijd bezig om apparaten te ontwikkelen die nog niet bestonden. Zijn grote hobby. In de oorlog plunderde hij van een neergestorte Duitse jager allerlei motoronderdelen. Hiermee maakte hij o.a. een elektrische wringer op de wasmachine van zijn vrouw.
In de vijftiger jaren ontwierp hij een elektrische alarmering om melk overkoken te voorkomen. In die tijd had je nog losse melk verkoop die altijd gekookt moest worden. M.b.v. familiegeld en een compagnon (Job Noordermeer) startte hij toen zijn eigen fabriek en produceerde de “REURA” kookalarm. Jammer dat er niet genoeg verkocht werd, waarschijnlijk wegens de te hoge prijs en de opkomst van gepasteuriseerde melk die je niet hoefde te koken.
Getuige de kranten berichten was dit toch een echte uitvinding. De uitvinder werd in de kranten in het zonnetje gezet. De getoonde afbeelding uit de Volkskrant is de mechanische uitvoering. De kop kon je opwinden die dan afliep als de melk begon te koken. Je had geen elektra (transformator + zoemer) meer nodig. Jammer het kwam te laat.
Kranten knipsels
Na de melk.
Na het Reura avontuur ging hij in zijn fabriek klappertjes maken voor de Fima Kwaak die ook de producent was geweest van de Reura. Ook maakte hij linten in een afgelegen schuur in de polder wegens het explosiegevaar. De linten moesten worden opgerold, in doosjes gedaan en verpakt worden. Dit werd uitbesteed aan de vele thuiswerkers in Wilnis die op die manier wat extra konden bijverdienen. In die tijd waren dit soort bezigheden bij gezinnen zeer populair.
Wim ontwierp natuurlijk een machine waarbij dit oprollen van linten veel sneller ging dan de gangbare handmolentjes.
Hij is met deze activiteit gestopt toen de Firma Kwaak ging verhuizen naar het noorden van het land. Zijn vrouw Truus wilde niet mee en hij heeft toen zijn oude vak van timmerman/meubelmaker maar weer opgepakt.
Wim had ook veel affiniteit met metaal en maakte allerlei onderdelen t.b.v. zijn uitvindingen in het machinefabriekje van Annonsen in Mijdrecht. Hier leefde hij zich op zijn vrije zaterdag uit. Hij maakte van alles:
Van een simpele zwaluwstaart machine voor houtbewerking tot een veerfiets aan toe. Hij ontwierp een ronde spoel voor naaimachines waar je veel meer draad op kon spoelen als de toen gangbare. Afstand houders voor betonbekisting (Reverton) enz.
Televisie optreden.
Als actief duivenmelker heeft hij in zijn laatste levensjaren een speciale duivenmand ontwikkeld waarmee hij in 1988 de televisie nog haalde in het programma van Veronica’s Nationale Ideeënbus. Zie: Duivenmand
In dit programma werd ook voor het eerst een digitale camera gedemonstreerd. De gemaakte foto’s waren direct op het scherm te zien en konden per e-mail verstuurd worden. Zie de hele uitzending op You Tube https://www.youtube.com/watch?v=008G5TY-ufA
Tweede wereldoorlog.
In de tweede wereldoorlog was hij actief in het wilnisse verzet. Hij hielp mee om wapens in de nacht op te halen uit de polder die door Engelse vliegtuigen daar gedropt werden. Het verzet bevoorraadde vooral de Utrechtse ondergrondse.
Hij mocht samen met andere oud-verzetsmensen in Wilnis bij het oude raadhuis een herinnerings monument onthullen. Zie onderstaande foto’s. Voor meer informatie zie: http://www.butink.nl/gt-1986-verzetsmonument-wilnis-a-van-vliet
Foto George Reurings.
Bijna aan het eind van de oorlog ontsnapte de Fam.Reurings nog aan een ramp. Kennelijk was de familie al verdacht bij de Duitsers vanwege de wapendroppings. Zie onderstaand artikel.
Bron: Proosdijkourier september 201413 SEPTEMBER 1944 Blijkbaar was de executie van Koop Peters niet voldoende om de inwoners van Mijdrecht en Wilnis te straffen voor het openbreken van de weg (de N201). De NSB-groepsleider uit Vinkeveen, die in Utrecht aanwezig was, kreeg op 13 september van zijn sectiecommandant de opdracht om met Duitse officieren mee te gaan naar Vinkeveen en hen daar de weg te wijzen naar Mijdrecht. Daar aangekomen moest hij mee naar de burgemeester van Mijdrecht. Deze was niet aanwezig in het gemeentehuis en ook niet in zijn woning. Vervolgens diende de NSB-groepsleider de villa van Jacob Kooi, fabrikant van fietsenzadels, aan de Stationsstraat in Mijdrecht, aan te wijzen. De officieren gingen het huis binnen en deelden de aanwezigen mede dat binnen 15 minuten het huis in brand zou worden gestoken. Kooi zelf wist nog te ontvluchten hoewel er wel op hem geschoten werd. Tot de bevrijding verbleef hij ondergedoken op de pastorie in Driehuis. Van de woning van Kooi bleef niets meer over. Vervolgens vertrokken de Duitsers naar Wilnis, waar de groepsleider de woning van de familie Reurings moest aanwijzen die ook in brand moest worden gestoken. Zie foto.Deze stelde echter voor, omdat de brand dan te groot zou worden, om dit eerst met de boerenleider Heijman van de NSB uit Wilnis te bespreken, waarmee de Duitsers akkoord gingen. Het gevolg hiervan was dat het plan werd gewijzigd en dat in plaats van de woning van de familie Reurings het huis van Piet van Zijl aan de Oudhuizerweg in brand werd gestoken en geheel werd vernield. Gelukkig waren er geen slachtoffers. Het zou nog acht maanden duren voordat het optimisme van Dolle Dinsdag werd bewaarheid.
Overlijden
Wim is begraven achter de RK.Kerk aan de Driehuis.
Het kruis is door Richard Reurings gemaakt. (Zoon van Arie Reurings de broer van Wim) Dat heeft Wim voor zijn dood afgesproken. Er moest vooral een duif op voorkomen.
Na de ruiming van het graf is een gedenkplaatje aan de boom op de Wilnisse begraafplaats (Vredenrust) toegevoegd naast die van zijn vrouw Truus. Dit plaatje is door de kinderen onthuld.
Familie Stam.
Truus kwam eind twintiger jaren met haar familie uit Wervershoof naar Wilnis. Haar vader Jan Stam kwam af op de verkoop van land in de pas drooggemalen polder Veldzijde in 1924. Hij kocht een stuk land achter in de polder en zette daar een koe- en paardenstal op. Tevens kocht hij een stuk bouwland voor suikerbieten en koren. Elke dag bracht hij de melk in melkbussen met een roeiboot door de tocht naar de weg “Molenland”. Daar werden de melkbussen opgehaald door een vrachtrijder.(v.d.Ende)
Ouders van Truus
Pionierswoning
Toen zij aankwamen hebben ze zich tijdelijk gehuisvest in een pionierswoning, Burg.Padmosweg 169.Wilnis
Dit was vóór 1938 want deze woning is in 1938 door de Gijs v.Dam gekocht van een boer die na 10 jaar failliet is gegaan. Daarna is de Fam.Stam verhuist naar Bozenhoven (t.p.v. huisnummer 124) te Mijdrecht. Zie onderstaande foto.
Omstreeks 1955 liet Jan Stam een nieuw huis bouwen aan de Burg. Padmosweg. Achter zijn huis liet hij een koe- en paardenstal bouwen incl. 2 hooibergen. Zie onderstaande foto. Het melken in de polder kwam hiermee teneinde.
Na het overlijden van Geertruida, de moeder van Truus, is het huis verkocht en zijn de boerderij activiteiten over gegaan naar Piet de broer van Truus. Ook aan de Burg.Padmosweg.
Truus is op 83 jarige leeftijd overleden en begraven op de Wilnisse begraafplaats (Vredenrust)
Het graf is inmiddels geruimd. Er is nu gedenkplaatje geplaatst in de gedenkboom bij de ingang van de begraafplaats.
Opgesteld 2022
George Reurings Wilnis